104. به خدا من دست نزدم
چارشمبه ی هفته ی پیش، در انتهای یک روز کتری، خودمو به سینما دعوت کردم. عوضی هی ناز میکرد، ولی در حالی که ده دیقه به شروع سانس آخر مونده بود، در یک عملیات انتحاری بلندش کردم و رفتیم سینما. خیلی خوبه که از من و خودم فقط یه بلیط میگیرن!
بگذریم...
بادیگارد. فیلم جالبی بود یا بهتره بگم فیلم بدی نبود. چیزی که میخوام بگم راجع به فیلم نیس. اصن نمیدونم چیزی که میگم غیر طبیعی هست یا نه چون خیلی سینما نمیرم.
وقتی فیلم تموم شد، یکی دست زد، بعد شدن دوتا بعد شدن چن تا و بعد کل سینما داشتن دست میزدن. من خیلی تعجب کرده بودم. نه پرویز پرستویی نه مریلا زارعی و نه ابراهیم حاتمی کیا اونجا نبودن. هیشکدوم از دست اندرکاران فیلم اونجا حضور نداشتن. نمیدونستم این تشویق واسه فیلم بود یا حاج حیدر یا مرضیه یا شایدم تاثیر زیادی بود که فیلم روشون گذاشته بود (که اگه اینجوری باشه واقعا باید خسته نباشید گفت به فیلم)، شایدم خیلی معمولی و منطقیه که آخر فیلم دست بزنن و در نهایت شاید من با یه جماعت اسکل رفتم سینما.
امضا: 18 با یه علامت سوال گنده در دست
هاله
